Plotseling vertrokken: waarom veel homo’s (abrupt) de kerk verlaten

Kerkverlating is in Nederland al jaren gaande, maar nergens speelt dit zo sterk als onder homo’s, lesbo’s en biseksuelen. Dit gaat bij hen soms ogenschijnlijk abrupt. Van de ene op de andere dag wordt de kerk de rug toegekeerd, nogal eens samenvallend met het aangaan van een homoseksuele relatie. Familie en vrienden blijven verbijsterd achter; verdrietig, teleurgesteld en soms boos en vol onbegrip. Hoe heeft mijn kind/broer/vriendin dit kunnen doen? In dit artikel ga ik hier graag op in.

Gebeurt het weleens dat je iets wilt of doet wat tegen je geweten ingaat? Ongetwijfeld. Is het iets kleins en eenmaligs, dan raakt het al snel op de achtergrond. Voor je het weet ben je het weer vergeten. Maar wat als het gaat om iets van groot persoonlijk belang? Iets wat je leven tekent? Dat kan leiden tot een inwendige strijd, en zo kan ook seksuele gerichtheid een mens verscheuren. Wie opgevoed is met het principe dat God homoseksuele relaties afkeurt, maar zich ontegenzeggelijk aangetrokken voelt tot hetzelfde geslacht, zal daarin een weg moeten vinden. Dit kan leiden tot het loslaten van de traditionele zienswijze op homoseksualiteit of tot een volledig afscheid van het geloof.

Gods gebod betwijfelen

De stelregel je mag het wel zijn, maar niet doen is voor veel homo’s een hard gelag. En is dit niet begrijpelijk? Hoe zou jij als hetero reageren als je, toen je de liefde van je leven tegenkwam, geen relatie met hem of haar had mogen aangaan? Als je je hele leven alleen moet blijven, terwijl je naar een levensgezel verlangt? Het is in dat kader best te begrijpen dat die zienswijze in twijfel wordt getrokken door veel mensen. Bijvoorbeeld met een beroep op Gods liefde, of door bepaalde Bijbelteksten anders te interpreteren. Op die manier lukt het menigeen om geloof en een homoseksuele relatie samen te laten gaan. Toch is deze stap lastig voor veel andersgerichten met bijvoorbeeld een reformatorische achtergrond. Overstappen van duidelijke regels en de letterlijke interpretatie van Gods Woord naar een lossere praktijk voelt voor hen als verloochening van het geloof.

Hoe zou jij als hetero reageren als je, toen je de liefde van je leven tegenkwam, geen relatie met hem of haar had mogen aangaan?

God betwijfelen

Wie niet meekan in een liberaler christendom maar ook niet om zijn homogevoelens heen kan, staat voor het blok. Het dilemma is dan: kies ik voor het geloof of voor geluk in de liefde? Tegen die vraag kun je in theorie heel wat bezwaren inbrengen. Toch is dat precies hoe het voelt. Maar er is een uitweg – wie zegt dat God bestaat? (En als Hij bestaat, dan geeft Hij duidelijk niet zoveel om mij, gezien mijn moeilijkheden.) Hier geldt ongetwijfeld: wie zich ongehoord of onbegrepen voelt, of onvervuld, misschien al jarenlang, zal sneller breken met het geloof. Als je dan iemand ontmoet bij wie je je wel gehoord en gezien voelt en die je meevoert in het plotselinge geluk van een beantwoorde verliefdheid, is de keuze soms snel gemaakt. Een hele klap voor familie en vrienden; voor de persoon in kwestie vaak slechts het laatste zetje waarmee een lange strijd wordt beslecht.

Veiligheid en openheid

Het is van groot belang dat er ruimte ervaren wordt om over zaken als homoseksualiteit te praten. En ja, het kan een hele uitdaging zijn om die ruimte te maken! Maar het is hard nodig. Want zeg nou zelf, zou jij het aandurven om eerlijk over je gevoelens te praten als je je schaamt of vreest dat je veroordeeld wordt? Taboe kan ervoor zorgen dat iemand lange tijd in het geheim worstelt, of dat gemaakte keuzes pas worden meegedeeld als ze niet meer verborgen kunnen blijven. Zorg daarom als ouders, familie, kerk, school of vriendenkring zoveel mogelijk voor een sfeer van veiligheid en openheid. Laat merken dat de ander onvoorwaardelijk geliefd is. Luister zonder oordelen en wees begripvol. Wat er ook speelt. Welke keuzes er ook gemaakt of aanstaande zijn. Alleen zo creëer je ruimte voor eerlijkheid. Anders rest slechts stilte.